වරම් අයැදීම

අද පෝස්ට් කරන කවිය නම් මම ලියපු එකක් නෙවෙයි. සමහර තැන් වලට පොඩි පොඩි දේවල් ටිකක් මම අලුතින් එකතු කළා. මගේ යාලුවෙක් හිතාගෙන ඉන්නේ එයාට ලියන්න බැහැ කියලා. මේ පෝස්ට් එක එයාට කියලා බලෙන් වගේ ලියවපු එකක්.
මතක ඇතිව  තමන්ට දැනෙන විදියට හොඳ-නරක කියලා යන්න.. ඒක එයාට ශක්තියක් වේවි..

අහඹුවකි
පිය සටහන්
නොඉඳුල් හද
වැලඳ ගත්..

උදා වූ කල,
ඒ පිය සටහන්
අහඹුවකින්ම
මැකී යන දින..

ආලය පිරි හද
වරම් අයදියි
කඳුලින්
පා දොවන්නට..

මෙන්න මෙහෙමයි සිද්ධිය.

අපි හිතමු X සහ Y කියලා දෙන්නෙක් ඉන්නවා. එක්කෙනෙක් කොල්ලෙක්. අනිත් කෙනා කෙල්ලෙක්. X ගේ ජීවිතයට Y එනවා. ඒ එන්නේ යාලුවෙක් විදියට. ඒ දෙන්නා හොඳ ම යාලුවෝ පමණක් බව දෙන්නා ම දන්නවා. නමුත් X, Y ට ආදරය කරනවා. ඒත් Y, Xට ආදරේ කරන්නේ නැහැ. ඒත් Yගේ ජීවිතයට X ගොඩක් වැදගත්. ඒ දෙන්න අතරේ නොගැළපීම් ගොඩක් තියෙනවා. කාලය ගත වෙද්දී Y කවදා හරි තමන් ව දාල යන්න ම යන බව X දන්නවා.  තමන්ට කවදාවත් හිමි නොවුණත් ඒ වෙන් වෙන දවසෙදී Y ගේ පාමුල වැටිලා හඬා වැළපෙන්න X අවසර ඉල්ලනවා..

මෙතැනදී කවුරු වැරදි ද, කවුරු හරි ද කියලා මට නම් හිතා ගන්න බෑ.. තේරුම් ගන්න පුළුවන් කෙනෙක් ඉන්නවා නම් ඒ ගැනත් සඳහන් කරන්න..

මෙතන දී මේ කවිය කොල්ලා කියන එකක් වෙන්නත් පුළුවන්, කෙල්ල කියන එකක් වෙන්නත් පුළුවන්. නමුත් වැඩි ඉඩක් ඇත්තේ කෙල්ල කියන එකක් වීමට. මොකද, කෙල්ලෙක් ගේ පාමුල සාමාන්‍යයෙන් කොල්ලෙක් වැටෙන්නේ නෑ නේ!! ඒ හින්දයි X සහ Y වෙන වෙන ම හැඳින්වුයේ නැත්තේ!!