අහසට නැගුණු
කෑ ගසමින්වැහි ලිහිණියෝ
ඉගිලෙන්නට විය..
ගොරව ගොරවා
විදුලි දැල් වී
මන්දාරම් අහස
පිනි දියෙන් තෙත් විය..
එහා ඉවුරෙන් කොකෙක් ඉගිලී
සෙවණ සොයා
එන්න තනන විට..
වැස්ස නැවතත්
වහින්නට විය..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Test Footer 1
එස් එම්. නිෂ්මි
ලස්සනයි මචෝ....
ReplyDeleteනියමයි, තව දිගටම ලියන්න.
දවසක හැමෝටම සෙවණ දෙන්න ඕන.
nice.keep it up.......
ReplyDeletewawoooooooo niyamai macho..........digatama liyapan...............
ReplyDeleteමේක ජී.බී සේනානායකගේ නිශ්ශබ්දතාවේ ආරෙන් ලිව්වේ.. සාර්ථකත්වයක් තියෙනවා නම් ගොඩක් සතුටුයි..
ReplyDeleteකවදා හෝ දිනෙක,
ReplyDeleteනොසිතුව මොහොතක,
නොසිතූ විලසින්,
සිහිල් සෙවනක් මුනගැසේවි......
හැර යන්නට අවැසි නොවන ලෙස.....
@Sanduni
ReplyDeleteඅවැසි නොවූ කළ
බලා හිඳින්නම්
සදාතනික සෙනෙහස
සින්නක්කර ම
මා සතු වූ සෙයින් ම..
හමුවන නවාතැන
ReplyDeleteරැඳෙයි නුඹ සදා කල්....
එදින එලඹෙන තුරාවට
දිවි මගෙහි සුභ ගමන්!...
නවාතැන නුඹ ම වූ කළ
ReplyDeleteසුභ ගමන් පතන නුඹ
සදා කල් රඳවත් නම්
පැතුම් පොදි මා
මිලින නොම වෙ ද.??
පියඹපුදෙන් ලිහිණියෝ
ReplyDeleteඅදෙද්දෙන් කුඹි ගුල කරා
වටෙද්දෙන් අනගාර වැසි
තෙමෙනතුරු සිල්රෙද්ද
ප්‍රේම කය වස සිටින !