ප්‍රමිතිකරණ පනත සහ අපි...

කලින් පොස්ට් එකට එක එක විදියේ ප්‍රතිචාර සැහෙන්න ප්‍රමාණයක් ලැබුණා. ඒ අතරේ බහුතරයක් අපේ අදහසට පක්ෂව වගේ ම විපක්ෂවත් සමහරු අදහස් දක්වලා තිබුණා. එක් එක් පුද්ගලයාට වෙන වෙනම උත්තර දෙද්දී එක ම ප්‍රශ්නේ නැවත නැවත ගොඩක් අය අහපු නිසා හැම දෙනාම අහපු ප්‍රශ්න වලට උත්තර දෙන්නයි මේ පොස්ට් එක දාන්නේ. අපිට විරුද්ධව කමෙන්ට් කරපු කිසිම කෙනෙක් ගැන අපේ පෞද්ගලික තරහක් නෑ.. රාජ්‍ය මාධ්‍ය වලින් අපිට කරන පහර දීම් වල හැටියට සහ අපි ගැන මවලා තියෙන රූපයේ හැටියට ඉතින් මේ තරමින් බේරුනා ඇති.

මේ පනත ගැන විස්තර දැන ගන්න ඕන අයට බලන්න කියලා මම පොස්ට් එකක ලින්ක් එක දුන්නා. ඒත් කමෙන්ට් කරපු ගොඩක් අය ඒ පෝස්ට් එක අවධානයෙන් කියවලා නෑ කියලා හිතෙනවා. එහෙම නැත්නම් තමන් ඒ පිළිබඳව මතයකට එළඹිලා ඒ මතය තුලින් මේ ප්‍රශ්නය දිහා බලලා තියෙනවා කියලා හැඟෙනවා. ඒ හින්දා කරුණාවෙන් ඉල්ලනවා මේ පෝස්ට් එක කියවන්න තම තමන් දාගෙන ඉන්න පාට කණ්නාඩි ඉවත් කරලා විවෘත මනසකින් අපි කියන දේ අහන්න කියලා..

මේ පනත එහෙමත් නැත්නම් Quality Assurance Accreditation and Qualification Framework Bill එක කොටස් දෙකකින් යුක්තයි.

1.උසස් අධ්‍යාපන ආයතනවල සුදුසුකම් රාමුව,ප්‍රමිති ආරක්ෂණය හා වරප්‍රධානය කිරීමේ මණ්ඩලය.(Sri Lanka Qualifications Framework, Quality Assurance and Accreditation Board.)

මේ මණ්ඩලයේ සාමාජික සංඛ්‍යාව 11ක්. එයින් දෙදෙනෙක් පත් වෙන්නේ නම් නිල බලයෙන්. ඒ සභාපති-ශ්‍රී ලංකා වෛද්‍ය සභාව(SLMC) සහ සභාපති-ශ්‍රී ලංකා ඉංජිනේරුවන්ගේ ආයතනය(IESL). ඉතිරි 9 දෙනා ම පත් වෙන්නේ දේශපාලන හැකියාවන් මත. දැනට පවතින විශ්ව විද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාව අහෝසි කරලා පුද්ගලික සහ රජයේ විශ්ව විද්‍යාල සියල්ලේ ම කටයුතු අධීක්ෂණය කරන්නේ මේ මණ්ඩලයෙන්.

මීට අමතරව,

• උසස් අධ්‍යාපන ආයතන වල තත්වය හා ගුණාත්මක භාවය නිරීක්ෂණය කිරිම
• උසස් අධ්‍යාපන ආයතන පිළිගැනීම සඳහා ඇමතිවරයාට නිර්දේශ කිරීම
• ආයතන වල සුදුසුකම් (ranking) සංසන්දනය කිරීම හා 
• සමාගම් පනතින් හෝ අයෝජන මණ්ඩල පනතින් රජයට ඉටු කර ගැනීමට නොහැකි වූ විශ්ව විද්‍යාල සතු දේපල විකිණීමේ හා බදු දීමේ නෛතික බලය මෙම මණ්ඩලය සතු යි.

2.රාජ්‍ය නොවන උසස් අධ්‍යාපන ආයතන සඳහා කොමිසම.

 (Non-State Higher Educational Institutions Council)

• උසස් අධ්‍යාපනයට ඍජු හෝ වක්‍ර ලෙස සම්බන්ධ රාජ්‍ය නොවන ආයතන නැතිනම් සංවිධාන ලියාපදිංචි කිරීම
• එම ආයතන දියුණු කිරීමට ආධාර සැපයීම 
• අධ්‍යාපනික ප්‍රතිපත්ති වලදී රජයට උපදෙස් දීම  වැනි බලතල රාශියක් මේ සභාව සතු යි.

භයානක ම තත්වය වෙන්නේ 13 ක් වන සාමාජිකයින්ගෙන් සියළු දෙනාම පත්වන්නේ දේශපාලන හැකියාවන්(ජනාධිපති හෝ උසස් අධ්‍යාපන ඇමතිගේ) මත වීම යි.

අපි මොකද මේකට විරුද්ධ වෙන්නේ.. මම එක කරුණක් අරන් පැහැදිලි කරන්නම්. මේ පනතේ පැහැදිලිව තියෙනවා උසස් අධ්‍යාපන ආයතන වල සුදුසුකම් (ranking) සංසන්දනය කිරීම .උසස් අධ්‍යාපන ආයතනවල සුදුසුකම් රාමුව, ප්‍රමිති ආරක්ෂණය හා වරප්‍රධානය කිරීමේ මණ්ඩලයේ වගකීමක් කියලා. මෙතන දී rank කරන්න භාවිත කරන්නේ භෞතික සම්පත් ප්‍රමාණය. එහෙමත් නැත්නම් ඉන්න මහාචාර්ය වරුන් සහ අධ්‍යන කාර්ය මණ්ඩලයේ සුදුසුකම් සහ ප්‍රමාණය. ටිකක් හිතලා බලන්න.. දැනටත් පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල වල ඉන්න අයට සෑහෙන්න හොඳ පහසුකම් තියෙනවා. ඒ වගේ ම ඒවායේ ඉගැන්වීම් කරන්න ආචාර්ය වරුන් සොයා ගැනීමේ ප්‍රශ්නයක් නෑ. මොකද ඔවුන්ට වැටුප් ගෙවීමේ දී රජයේ විශ්ව විද්‍යාලයක ගෙවන වැටුප වගේ 10 ගුණයක වැඩි වැටුපක් උනත් ගෙවන එක ඒ තරම් ප්‍රශ්නයක් නොවෙන නිසා. ඒත් මම කලින් කිව්වා වගේ අපේ විශ්ව විද්‍යාලය පටන් අරන් අවුරුදු 12 ක් ඉවරයි. මේ 13 වෙනි අවුරුද්ද. තාමත් මහාචාර්ය වරයෙක් නෑ විශ්ව විද්‍යාලයට. තවමත් ලංකාවේ විශ්ව විද්‍යාල ක්ෂේත්‍රය රාජ්‍ය විශ්ව විද්‍යාල වල ආධිපත්‍ය යටතේ තියෙන්නේ.. එහෙම වෙලත් අපිට අවශ්‍ය පහසුකම් දෙන්නේ නැත්නම් පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල ආවම දේවි ද? එහෙම උනොත් ඉතින් වෙන්නේ ලං.ග.ම. ට උන දේ තමයි. කොහොම හරි මේ හේතු නිසා රාජ්‍ය විශ්ව විද්‍යාල වලට වඩා ඉහල ranks වලට අනිවාර්යයෙන් ම පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල එනවා. ඒක නවත්තන්න බෑ. ප්‍රශ්නේ තියෙන්නේ මෙතන. සාමාන්‍යයෙන් පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාලයකට යන්නේ රජයේ විශ්ව විද්‍යාලයකට යන්න සුදුසුකම් නැති අය. එහෙම අය එලියට එන්නේ රජයේ විශ්ව විද්‍යාලයට ගිය ශිෂ්‍යයාට වඩා ඉහල rank එකක් තියෙන විශ්ව විද්‍යාලයකින් උපාධියක්‌ අරන්. එහෙම ආවම රැකියා අවස්ථා ලබා දෙද්දී වැඩි ප්‍රමුඛතාවක් හිමි වෙන්නේ පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාලයෙන් ආපු ශිෂ්‍යයාට කියලා අමුතුවෙන් කියන්න ඕන නෑ නේ. දරුණු ම ප්‍රශ්නේ වෙන්නේ පශ්චාත් උපාධි සඳහා අපේ රටට ලැබෙන ශිෂ්‍යත්ව සම්බන්ධයෙන්. මේ අවසරයෙන් අනිවාර්යයෙන් රටේ පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල සිය ගානක් විවෘත වෙනවා. ඒ ශිෂ්‍යත්ව ලබා දෙද්දී රජයේ විශ්ව විද්‍යාලයෙන් අඩු පහසුකම් යටතේ ඉගෙන ගන්න ශිෂ්‍යයාට තරඟ කරන්න වෙන්නේ තමන් ලබන පහසුකම් වලට වඩා වැඩි පහසුකම් සහිතව වඩාත් හොඳ ආචාර්ය වරු යටතේ ඉගෙන ගත් අයත් එක්ක. රටකට ශිෂ්‍යත්ව දෙන්නේ ඒ රටේ ශිෂ්‍යයන්ගේ සමස්ත මට්ටම ගැන හිතලා. ලංකාවට මෙච්චරක් ශිෂ්‍යත්ව ප්‍රමාණයක් කියලා.. කෙනෙක්ට කියන්න පුළුවන් ඉතින් උඹලා කියන ඔය මීටර් වලට පුළුවන් නේ ප්‍රයිවට් එවුන් පරද්දලා ඒවා ගන්න කියලා.. පුළුවන්.. ඒත් මේ තත්ත්ව යටතේ එහෙම කරන එක ප්‍රයෝගික නෑ. මොකද එහෙම උනා නම් අද MIT එකෙන් Oxford එකෙන් ලෝකෙට ම පොදුවේ දෙන ශිෂ්‍යත්ව වලට ලංකාවෙන් සෑහෙන්න පිරිසක් ගිහින් තියෙන්න ඕන. අපිට තියෙන පහසුකම් මදි. ඒ නිසා වැඩි පහසුකම් ප්‍රමාණයක් එක්ක ඉගෙන ගන්න වෙන රටවල අය එක්ක තරඟ කරන්න අපිට අපහසුයි. සමහර නවීන උපකරණ අපි දැකලා වත් නෑ. ඒ තරඟයට මුහුණ දීලා ජය ගන්නේ එහෙමටත් කෙනෙක්. ඒ මම කිව්වේ ලෝකයේ ඉහල ම පෙලේ විශ්ව විද්‍යාලයකට යන්න තියෙන තරඟය. එහෙම නොවී රටකට ලැබෙන ශිෂ්‍යත්ව ප්‍රමාණය භාවිත කරලා කෙනෙක් ට පුළුවන් ඉහලට ඉගෙන ගන්න. ඒත් මේ ප්‍රශ්නය නිසා අපේ රටට ලැබෙන ශිෂ්‍යත්වයක් ලබා ගන්නත් අපිට තරඟ කරන්න වෙන්නේ අපිට වඩා වැඩි පහසුකම් යටතේ ඉහල rank එකක් සහිත විශ්ව විද්‍යාලයකින් ඉගෙන ගත්ත අයත් එක්ක. අනෙක විශ්ව විද්‍යාල වලට ප්‍රතිපාදන සහ ශිෂ්‍යත්ව ලබා දෙද්දී rank එක අනිවාර්යයෙන් සැලකිල්ලට ගන්නවා. එහෙම වෙද්දීත් අපිට ලොකු අවාසියක් වෙනවා. අන්තිමට වෙන්නේ සෑහෙන්න මහන්සි වෙලා දුක් විඳලා ඉගෙන ගෙන, ඒ ඉගෙනීම සාර්ථකව කර ගෙන රජයේ විශ්ව විද්‍යාලයකට ආපු  දුප්පත් කොල්ලෙක්ට කෙල්ලෙක්ට වඩා තමන්ගේ දෙමාපියන්ගේ සල්ලි වල බලයෙන් සල්ලිකාර මුදලාලිලාගේ මෝඩ පුත්තුඉහල rank එකක් තියෙන පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාලයකට ගිහින් වැඩි පිළි ගැනීමක් සහිත උපාධියක්‌ ලබා ගන්න එක.

මේ වෙන තුරු අපිට ඒ ප්‍රශ්නේ තිබුනේ නෑ. මොකද කවුරුවත් SLIIT එක සහ අපේ කොළඹ විශ්ව විද්‍යාලය වත් NIBM එකත් එක්ක ජ'පුර විශ්ව විද්‍යාලය වත් සංසන්දනය කරන්න ගියේ නෑ.. එහෙම කරලා ඒ රජයේ විශ්ව විද්‍යාලය පහළට දැම්මේ නෑ. ඒත් ඉදිරියේදී වෙන්න යන්නේ එකයි. අපි කෑ ගහන්නේ එහෙම කරන්න එපා කියලා.  අපේ උපාධිය අවතක්සේරු කරන්න එපා. අපි එක ගන්න මහා දුක් කන්දරාවක් විඳිනවා.. සමහරු කියනවා අපි වැඩ නොකර පිකට් කරනවා ලු. රටේ සල්ලි අපරාදේ යවනවා ලු. ටිකක් හිතන්න. අද අපි මේ ප්‍රශ්නෙට විරුද්ධ නොවී ඉඳලා මේ පනත සම්මත උණොත්, මේ නාස්ති උනා ට වඩා සම්පත් ප්‍රමාණයක් අපතේ යනවා. ඉන්ජිනේරුවෙක්ට, වෛද්‍යවරයෙක්ට තියෙන ඉල්ලුම අඩු වෙද්දී අපිටත් අපේ කලා උපාධිය ගත්ත සහෝදරයෝ වගේ අපිට රස්සාවල් දියව් කිය කිය පාරවල් ගානේ පිකට් කරන්න වෙයි. අපිට විතරක් නෙවෙයි. හෙට ඉපදෙන්න ඉන්න දරුවොන්ගේ ඉඳන් හැමෝටම..

අපිට මේ අධ්‍යාපනය රැකලා දීපු ත්‍රිමා අයියලා, වෙනුර අයියල ගැන අපි අදටත් කතා කරනවා. එයාලට පිං සිද්ධ වෙන්න අපි තාමත් නොමිලේ ඉගෙන ගන්නවා. ඒ 1983 දී  5/6 ක ජන බලයක් එක්ක ගෙනාපු ධවල පත්‍රිකාව ඒ ජනතාව ම නැගිට්ටවලා පරද්දවපු හින්දා. අද අපේ ඉදිරියේත් ඒ අභියෝගය තියෙනව.අපිට මේකෙන් මහා ලොකු බලපෑමක් වෙන්නේ නෑ. මොකද අපි උපාධිය අරන් යනකම් මේ පනත සම්මත වෙලා පෞද්ගලික උපාධි අරන් යන අය ඒ විශ්ව විද්‍යාල වලින් උපාධිය ගන්නේ නැති නිසා.මේ ප්‍රශ්නේ බලපාන්නේ ලබන අවුරුද්දේ, නැත්නම් ඊළඟ අවුරුද්දේ ඉඳන් එන අයට. අපි කට පියාගෙන හිටියොත් අපෙන් පස්සේ එන එවුන් අපිට කොච්චර නම් සාප කරාවි ද? අපි උන්ගේ අයිතිය නැති වෙනකම් කට පියන් ඉන්න එක සාධාරණ ද? 

රටේ සාමාන්‍ය ජනතාව මේ ප්‍රශ්නය දිහා බලන්නේ මහා කරදර කාරයෝ ටිකක් තවත් කරදරයක් අරන් ඇවිත්, ඒ දිහා බලනවා වගේ. මේ ප්‍රශ්නේ ඔවුන් තේරුම ගන්නේ නැත්නම් අපිට පුළුවන් තරමින් ඒ වෙනුවෙන් දෙයක් කරන එක වැරද්දක් ද? අපි කළේ මේ ප්‍රශ්නේ ගැන හැමෝටම කියන්න උත්සාහ කළ එක. ඒත් අපිට ඒ වෙනුවෙන් ලැබුනේ පොලු පාරවල් සහ කඳුළු ගෑස්. 

පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල රටට අවශ්‍යයි. අපි නෑ කියන්නේ නෑ. ඒත් ඒ මේ පිළිවෙලට නෙවෙයි. රටේ රාජ්‍ය විශ්ව විද්‍යාල වලට ප්‍රමුඛතාව දීලා ඊළඟට පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල ගැන බලන්න. අපිට ඕන කරන දේවල් ගොඩක් තියෙනවා.. ඒ අඩුපාඩු අපිට සම්පුර්ණ කරලා දෙන්න. අපි ඉගෙන ගත්තේ නිදහස් අධ්‍යාපනයට පිං සිද්ධ වෙන්න.. අද ලොකු ලොකු තැන් වල වැජඹෙන බහුතරයක් එහෙමයි. ඒ ක්‍රමය ඉදිරියටත් ආරක්ෂා කරලා දෙන්න. අපි ඉල්ලන්නේ එච්චරයි. අපි වැරදි කියලා කෙනෙක්ට කියන්න පුළුවන්. පිළි ගන්නවා. මොකද අපි තාම කැම්පස් යන පොඩි කොල්ලෝ කෙල්ලෝ.. ඒත් මේ නිදහස් අධ්‍යාපනයට උර දෙන්න ලක්ෂ 10-15 ක මාසික වැටුපක් ගන්න පුළුවන් කම තියන රුපියල් 50,000 ක් වත් පඩි නොගෙන සේවය කරන අපේ ආදරණීය සරසවි ආචාර්ය වරු මේ පනතට විරුද්ධව එක් දිනක සංකේත වර්ජනයක් කරනවා. ඒ රටේ මිනිස්සුන්ගේ ඇස් අරවන්න. අපිත් පෙළපාලියක් යන්න හැදුවා. ඒත් එක නවත්තන්න සිදු උනා. අපිට කරන්න පුළුවන් එච්චරයි.  මේ කරදර කාරයොන්ගේ වැඩක් නෙවෙයි. ඒ වගේ ම අපි කොටිත් නෙවෙයි. අපිත් ඔයාලා වගේ ම අය. ඔයාලා අතරින් ම විශ්ව විද්‍යාලයට තේරිලා ආපු අය.ඒත් මේ ප්‍රශ්නේ අපි දකිනවා. අපි කෑ ගහන්නේ ඔයාලා වෙනුවෙන්. ටිකක් හිතන්න. අපි කරන්නේ වැරද්දක් ද? එහෙම නම් ඒ වැරැද්ද නිවැරදි විය යුතු ආකාරය පෙන්නලා දෙන්න. අපි බොහොම කැමැත්තෙන් පිළි ගන්නවා..